در ضمایم نسخه شماره ۴۲۵۰ کتابخانه آیة الله مرعشی (قدس سره) چندین بیت به فارسی و عربی، سروده شیخ بهاءالدین محمد عاملی مشهور به شیخ بهائی به خط خودش دیدم که در این جا می آورم. برخی از این ابیات نخستین بار است که منتشر می شود. ابتدا اشعار فارسی و سپس اشعار عربی را می آوریم:



۱ـ چندین بیت در مدح امام هشتم سلام الله علیه:

ای خاک دَرَت سرمه ارباب بصارت / در تأدیتِ مدحِ تو خم پشت عبارت

گردِ قدم ِ زائرت از غایت رفعت / بر فرقِ فریدون بنشیند ز حقارت

در روضه تو خیل ملایک ز مهابت / گویند به هم مطلب خود را به اشارت

هر صبح که روح القدس آید به طوافت / در چشمه خورشید کند غسل زیارت

در حشر به فریاد بهائی برس از لطف / کز عمر نشد حاصل او غیر خسارت



۲ـ دو دوبیتی درباره روضه حیدریه:

روزی که رسم به روضه شیر خدا / تا پا ننهم بر پرِ جبریل آنجا

از سر سازم قدم ولی می ترسم / کز ذوق ندانم سرِ خود را از پا

*

بال ملک است فرش این کاشانه / آهسته در او قدم نِه ای دیوانه

نه نه غلطم که بر پرش پا چو نهی / صد بوسه زند بر قدمت شکرانه



۵ـ دو دوبیتی دیگر درباره حرم حضرت امیر(ع) به عربی:

هذَا الحرمُ الأقدسُ مِن رفعته / جِبریل مواظِبٌ علی خدمتِهِ

یَدعوا أبداً لِمَن أتَی رَوضَتهُ / أن یدخله الإله في رحمتِهِ

*

هذا النبأُ العظیم ما فیه خِلاف / هذا لِمَلائکِ السَّماواتِ مَطاف

هذا حرمُ اللهِ لِمَن حجَّ وطاف / من طافَ بِهِ فَهوَ من النارِ مُعاف



۶ـ چند بیت درباره حائر حسینی (ع):

هذا حَرَمٌ فیهِ شِفاء الأسقام / فیه لِملائک السَماواتِ مُقام

مَن یمَّمَ بابَهُ یَنَل مطلَبَهُ / مَن حلَّ بِهِ فهو علَی النارِ حرام

*

ذا مشهدُ مَن ولاءه اللهُ فَرَض/ من لاذَ بِظلِّهِ یَنَل کلَّ غَرض

في قُبَّتهِ الدعاء لا ردَّ لَهُ / في تُربته الشِّفاء من کُلِّ مَرض

*

هذا حَرَمٌ ببابِهِ الغرّ رسا / مَن قبَّلَ أرضَهُ ینلَ ما التَمَسا

فیه النورُ الذي ابنُ عمرانَ رَأی / بِاللیلِ فظَنَّهُ شهاباً قَبَسا



۷ـ دو بیت درباره حضرت ابا الفضل (ع):

هذا ابنُ عليٍّ و أخو السِّبطینِ / الضارِبُ بِالطُّفوفِ بالسَّیفَینِ

یا زائرَهُ سَعِدتَ والله بِهِ / اَبشِر اَبشِر و بِت قَریرَ العینِ



۸ـ دو بیت درباره حضرت حرّ:

هذا الحرُّ المجاهد الأوّاهُ / الجاعلُ نفسَهُ فِدا مولاه

قد نالَ من الجنَّهِ أعلی غُرَف / اختصَّ بها فجَلَّ مَن أعطاهُ



۹ـ دو بیت در باب سامرا و زیارت سرداب:

یا زائرَ سُرَّ من رَأی وَقتُکَ طاب / کُن ذا أدب عند نزولِ السَّرداب

وادخُل متواضعاً و راع الآداب / جبریل ومیکال وُقوفٌ بالباب



۱۰ـ در شوق به زیارت امام رضا (ع):

یا ریح أقصُّ قِصّة الهجر لَدَیک / إن جِئت إلی طوس فبالله لَدَیک

قَبِّل عنّي ضریحَ مولاي وقُل / قد مات بهائیُّک في الشوق إلیک



۱۱ـ حسن ختام: دو بیت درباره همه روضه های پاک:

في یَثربَ و الغَريِّ و الزوراءِ / في طوس و کربلا و سامرّاءِ

لي أربعةٌ وعشرةٌ هُم ثقَتي / في الحَشرِ وهُم حصني من أعدائي



اشعاری که شیخ بهائی درباره امیرالمؤمنین (ع) سروده را به حضرت آقای مجتهدی، مدیر کتابخانه تخصصی امیرالمؤمنین (ع) تقدیم می کنم.

نیز دو بیتی که درباره حضرت اباالفضل (ع) سروده را تقدیم می کنم به استاد سید محمد رضا جلالی که این ایام مشغول تألیف کتابی درباره حضرت عباس (ع) هستند.

بقیه اشعار را هم تقدیم می کنم به روح پدرم که در جوانی ندای حق را لبیک گفت.

محسن صادقی / نیمه شب یکشنبه ۱۷/۹/۸۷























شنبه ۲۳ آذر ۱۳۸۷ ساعت ۱۶:۳۱